Bu sabah, 09:05'te, oğlumla arabada, yoldaydık... "Kırmızı ışık" yanmıyorken yolda durmamıza ve korna çalmamıza bir anlam veremedi minik adamım; dilim döndüğünce anlatmaya çalıştım.
"Hani Anıtkabir'e gitmiştik ya, Atatürk uyuyordu; işte Atatürk bu saatte uyumaya başladı Çınar'cım... Bu güzel ülkeyi o bize hediye etti; emanet etti. Biz de, ülkemize çok iyi bakacağız, sen güzel güzel uyu Atatürk, demek için duruyoruz yolda, kornalara basıyoruz" dedim...
Anlamak için daha çok küçüktü, ve ben daha düzgün anlatabilmek için fazla duygulanmıştım...
Ve yolda, o minik adamla birlikte dururken, aklımdan şunlar geçiyordu:
"Rahat uyu Ata'm, biz emanetine sahip çıkıyoruz... Ve bu işi bizden çok daha iyi yapabilecek, pırıl pırıl yürekler yetiştiriyoruz!
... ama yine de bugünlerde, seni çok ama çok özlüyoruz!"
2 yorum:
Keşke herkes emanetine sahip çıkabilse. Çok özlüyoruz...
Yazdım yazdım sildim yorumumu, ne diyeceğimi bilemedim:( Sana katıldım, ağladım. Özlüyoruz...
Yorum Gönder