Yemek Yerken İzlemek...

Evet, biz "yemek yerken Caillou izleyenlerden"iz. Ya da, öyleydik... ya da belki hala öyleyizdir. Bilmiyorum, kafam karışık!

Şimdi tutup da Çınar'ın yemek yemem-me hikayesini anlatmayacağım. Bir dizi olaylar sonucu, iş buralara kadar geldi. Neyin doğru, neyin yanlış olduğunu tartışmak için de yazmıyorum. Yalnızca, öğrendiğim bir şey paylaşmak istedim.

Bir süredir (son iki haftadır), Çınar'ın çiğnemesiyle ilgili sorun yaşıyorduk. Lokmayı ağzına alıyor ve yanağından difüzyonla midesine gitmesini umuyor sanırım...

Dün Hilal Hanım'a danıştığımda şöyle dedi:

TV ya da DVD izlemek -herneyse- çocukları bilişsel olarak çok meşgul eden bir iştir. Hipnotize olmuş gibi izlerler ve kendilerini kapatırlar. Yutmak reflekstir; yani, sıvı bir şeyler verirseniz "şuursuzca" yer. Ama çiğnemek de bilişsel bir iştir; ve zihin aynı anda iki bilişsel işle meşgul olamaz. Dolayısıyla, o anlarda çiğnemeyi bırakabilir.

Dedim ki, ama 1-2 aydır bunları izleyerek yemek yiyor; ama, yalnızca 2 haftadır bu çiğnememe olayı var?

Çünkü, dedi, büyüyor. Büyüdükçe daha çok anlıyor izlediği şeyi ve daha çok kanalize oluyor...

Önerisini sordum. Çünkü Çınar'ı oyalamadan poposunun üstünde tutmak gerçekten büyük mesela. 2-3 lokmadan sonra sıkılıp sandalyesinden kalkmak istiyor.

Küçük kızının de Çınar'a benzediğini; ama, bir şeyler izletmek yerine, bellir bir süreden sonra dolaşmasına izin verdiğini, bunu daha sağlıklı bulduğunu, söyledi.

Bilginize...

NOT: Dün akşam ve bu sabah DVD kapalı yemek yedi Çınar. Akşam tarhana çorbası ve yoğurt. Bu arada kah sohbet ettik, kah istediği kitabı okudum. Yemek bittikten sonra Calliou izledi biraz. Sabah ise üçte bir omlet, minik bir domatesin yarısı ve yarım çay bardağı süt içtikten sonra yemek istemedi. Omletin o miktardan sonrasını da, onu oylayacak hiçbir şey olmadığı halde çiğnemedi. Ben de masadan kaldırdım. Ben okuldan ayrılırken, o katır kutur havuç yiyordu!