Böyle bir seri başlatmayı düşünüyorum blogda, bir annenin çocuğu büyürken duygulanabileceği, anne-baba olmayanlara göre "abuk subuk" denebilecek şeyleri yazacağım... İlki de bu:
Fotoğraf kötü, telefonla çektim, ışığı ayarlayamadım... ama meramımı anlatıyordur...
Burası, bizim apartman; bunlar da apartmanın çocuklarının bisikletleri ve oğlumun scooterı! Yıllardır düren bir gelenektir, genelde kilitlenmez bile bisikletler. Annesinin de bir zamanlar bisikletinin durduğu bu merdiven kenarında, oğlunun scooterının da park ettiğini gören anne duygulanmaz da ne yapar? (Yazarken gözleri bile dolar...)
6 yorum:
kesinlikle haklısın..
tabiki de duyulanır başak...serinin devamını bekliyorum :)
okur okumaz gözlerim doldu bile,ciddiyim bak...güzel seri Başak,devamını bekliyorum...
Ay benim de ta burdan gozlerim doldu, valla bak. Gercekten anne olunca gozler hep bugulu :)
Yaaaaaaaaa.
Aglanir tabiiiiii...
ühüüüüüüüüüü :-)
Hem de ne duygu seli, çok kalsik belki ama insan yaşayınca anlayabiliyor bu duyguyu :)
Yorum Gönder