Oynasana Çocuğum!

Başka derdimiz yokmuş gibi (belki de gerçekten olmadığından, belki de artık dişten mütevellit gece uyanmalarını kanıksadığımdan) bu sefer de minik adamın oyuncaklara olan ilgisizliğine kafayı takmış durumday(d)ım sevgili okur! Bu derdimi sevgili sitemiz Nurturia'da paylaştım; sağolsun, pek çok anne arkadaşım, pek çok güzel fikirler verdiler. Uzuuuun uzun yazdık hepimiz... meğer ne dertliymişiz; ya da, paylaşılacak ne çok şey varmış! Hatta bugün bir anne-arkadaşım "buradan bir aktivite kitabı bile çıkar" diye yazmış! Çıkar mı çıkar! Merak ederseniz hemen üstteki linke bir tık!

Aslında, bundan bir süre önce "Minik Adamın Oyuncakları" diye bir yazı yazmayı planlamıştım, ama "evet, bir de şu oyuncağımız çok güzel; ama, minik adam onunla da en fazla 5 dakika ilgileniyor" demenin anlamsızlığını çabuk kavradım :) Yine de, bu dönemde bile ilgisini cezbetmeyi başarabilen iki oyuncağa burada yer vereceğim; bunu o oyuncaklara ve yaratıcılarına bir borç bilirim! Daha sonra da belki, yine oyuncaklarımızla ilgili bir yazı yazarım buraya... oynamaya bir başlayalım da yeniden!

Bizim minik adam tam bir aksiyon insanı, görev adamı! İş ver, yapsın! Koştursun dursun! Oyuncakla falan harcayacak zamanı yok yani! "Bezini çöpe at Çınar'cım" deyin; hemen pıtır pıtır gider, atar, gelir. "Tencerelerin kapaklarını kapat, cekmeceye diz Çınar'cım" deyin; anında yapar. "Al şu takatukaları takatukacıda takatukalattır Çınar'cım" deyin; anlarsa ne olduğunu, kesin gider! "Seeeni ya-ka-lıy-caaaaammmm" deyin, ok gibi fırlar kaçar. "Nerdeymiş, Çınar nerdeymiş?" deyin, hemen kapının/perdenin/koltuğun arkasına ya da dolaba (üstteki gibi) saklanır; siz onu bulana kadar da sesini çıkarmadan oturur (süre gerçekten önemli değil, denedik!). Ve bütün gün top sürebilir! Dayısına çekmiş, bence belirgin bir yeteneği var; ileride "topçu" olursa çok para kazanabilir sanki :)

Ve fakat annesi illa bir sorun bulacak ya kendine, bu sefer de çocuğun bu oynadığı oyunlar yetmedi, "niye ona yararlı olacak oyunlarla ve oyuncaklarla vakit geçirmesine yardımcı olamıyorum, yönlendiremiyorum; bunu niye başaramıyorum?" diye kendini yemeye başladı! Bunu yapmak için de haklı nedenlerim var aslında; minik adam gerçekten hiçbir oyuncağıyla 2-3 dakikadan daha fazla ilgilenmiyor. Oturarak yaptığı tek aktivite kitap okumak (ki hala bundan keyif aldığı için çok mutluyuz). Aklımın çeşitli köşelerinde uçuşan silik "hiperaktivite" sözcüğünü elimi sallayarak savıyorum. Göz kontağı kurduğu, anlatırken dikkatlice dinlediği, uzunca süre kitaplarına da konsantre olabildiği için de savmakla iyi yapıyormuşum (bu konuda deneyimini paylaşıp beni rahatlattığı için Peyibal'a sevgiler). Ama neden, neden oyuncaklarıyla oynamıyor bu çocuk? Ve neden, neden ben onu hiçbir şey yapmaya yönlendiremiyorum?

Yazıştık annelerle bir gün boyunca, muhtemelen yazışmaya devam da ederiz. Nedenler, çözümler, kabuller bulduk birlikte... Ve öğrendim ki, "bu suç benim suçum değil!" (kardeşimin 3 yaş civarı favori cümlesiydi). Kendimi -yine, her zamanki gibi- yıpratmaya gerek yokmuş! 18.-19. aylarda bu aslında normalmiş; pek çok anne-arkadaşımın çocuğu bizim minik adam gibi davranıyormuş -ya da vaktiyle öyle davranmış. Ama 2 yaşa yakın, hepsi oyuncaklarına daha bir ilgi gösterir olmuş. Oyun kurmaya başlamış. Oyun oynarken daha uzun süre popolarının üzerinde oturmaya başlamışlar.

Bir de şu gerçeği fark ettim, aslında bizim minik adam bakıcısıyla birlikteyken gündüz oyuncaklarıyla oyun oynuyor. Ama akşam ben eve geldiğimde, özlemini gidermek için araya oyuncak vs girsin istemiyor! Elimden tutuyor; bir oraya gidiyoruz, bir buraya! Daha ben işe başlayalı 3 ay oldu, alışamadı mı, yoksa bu özlem hiç mi bitmeyecek bilemiyorum (hiç bitmesin, çünkü ben onu hep özlüyor olacağım...). Ama en azından bu konuda da artık empati kurabiliyorum!

Ve şimdi sırada bahsettiğim iki oyuncak var. Asında biri gerçekten oyuncak, diğeri oyuncak niyetine kullanılan obje.

1- Melissa&Doug Mıknatıslı Deniz Canlıları Yap Bozu: Bu yapbozu sevgili arkadaşım Seda önermişti bana, ve ben "Türkiye'de nerden bulacağım ki ben?" diye düşünürken bir gün, tamamen tesadüf eseri, Smyk'ta rastlayıverdim! Ucunda mıknatıs olan oltasıyla, ortalarında metal düğmeleri olan deniz canlılarını yakalayıp, sonra da elinize denize geri yerleştiriyorsunuz (canlıları sevelim-boşuna öldürmeyelim teması da var sanki). İsterseniz oltayla da yerleştirmeye ççabalayabilirsiniz ama ben -kendim- daha beceremedim! Minik adam hepsini tek tek yakalayıp, sonra da tek tek yerlerine yerleştirmeye çalışırken kendini kaybediyor (bkz. üstteki resim... evet, elindeki elma!)! Açıkçası, evde herkesin oyuncağı oldu, şiddetle tavsiye ederiz! Yalnız, Amerika'dan getirtme imkanı olanlar bu imkanı değerlendirsinler; çünkü, burada, oradaki fiyatının 3 katına satılıyor!

2- Matruşka: Babam, vaktiyle Rusya'dan hatıra olsun diye getirdiği şu matruşkaların minik adamın en sevdiği oyuncaklardan biri olacağını tahmin etmiş olsaydı, acaba fabrikasını da satın alır mıydı? :)) Şu boy boy satılan kaplara para vermenize gerek yok sevgili okur, tahminim hepimizin evinde, eve bir şekilde girmiş bir matruşka vardır; koyun bebelerinizin önüne, dakikalarca oynasınlar! Şekil eşleştirme, boyut kavramını tanıma, iç içe geçirme, hatta ek malzemelerle (pardon, materyal, daha havalı :D) doldur-boşalt... hepsi tek bir oyuncakta! Çınar'ın eline bir gün "oyalansın" diye verdik, şimdi oyuncak kutumuzun en nadide köşesinde bu sevimli Rus bayanlar. Bakın, minik adam ne kadar da keyifle ve ilgiyle oynuyor!

Herkese bol oyunlu, koşuşturmacalı, ama hepsinden önemlisi, yavrularınızla mutlu mutlu günler diliyoruz!!! Bir sonraki yazıya kadar, esenkalın :)