Gece...
Bir yaz gecesi, bir Temmuz gecesi.
Şehir: Ankara.
İki tarafında yüksek Çınarların sıralandığı, dallarının gökyüzünde el ele tutuştuğu bir yol. Çınar yapraklarını aydınlatan, gecenin karanlığında güzelim yeşillerini ortaya çıkaran, onlardan yeni gölgeler yaratan sokak lambalarıyla aydınlatılmış, yine de loş bir yol.
Bir kadın...
El ele tutuşmuş Çınarların altından, sokak lambalarının ışıklarının arasından, o yolda yürüyor hızlı hızlı. Kulaklarında, az önce ayrıldığı güzel kadınların kahkahaları. Ağustos böcekleri şakılarıyla eşlik ediyor kahkahalara. Aklında hiçbir şey yok o yaz gecesinden başka. Uzun süredir ilk defa, aklında hiçbir şey olmadan yürüyebiliyor...
Kadın gülümseyerek yürüyor. "Can" dediklerinden ayrılmış, "canım" dediklerine gidiyor.
Hava, şerbet tadında.
Yürüdüğü yol, büyülü sanki. Oğlunun ismini taşıyan bu ağaçları seviyor. O gece, bu yolu seviyor o kadın.
Yaz gecelerini seviyor... "Bu" yaz gecesini çok seviyor...
7 yorum:
Başak, ben de aynı duygular içinde yürüdüm Yüksel'de.. aynı sevgiyle, aynı coşkuyla, gülümseyerek. İyi ki varsınız!!
Zaten dün geceden beri duygusalım, çok güzel yazmışsın. Çok güzel bi kalbin var, daha sık yazılara dökmeni bekliyorum.
çok güzeldi...
:))) Çok güzeldi gerçekten:)
:))) Gerçekten çok güzeldi gecemizin baş kadını:)
ya ben de gelicem bidahakineeeeee! :)
Ladies, hepinizi öperim!
Ela'cım, ne güzel sözler... insan duymaktan mutlu oluyor :)
Itır, başımızla birlikte :)
Yorum Gönder